Μια άλλη προσέγγιση του προβλήματος που δημιουργείται από την περιστολή του Δημοσίου τομέως - Το ζητούμενο είναι όλοι οι εργαζόμενοι να καταστούν παραγωγικοί
Εκατόν πενήντα χιλιάδες και ίσως και περισσότεροι υπάλληλοι θα αποχωρήσουν από τον στενό και ευρύτερο δημόσιο τομέα έως το 2015 αφού αυτός είναι ο στόχος, στον οποίο συμφώνησαν οι υπουργοί Οικονομικών,
Γιάννης Στουρνάρας, και Διοικητικής Μεταρρύθμισης, Αντώνης Μανιτάκης.
Αυτό θα επιτευχθεί κυρίως μέσω μιας διαφορετικής «εφεδρείας», μας είπαν, που την ονόμασαν «συνταξιοδοτική ωρίμανσης» για όσους βρίσκονται κοντά στον χρόνο σύνταξης.
Έτσι αρχικά μας λένε, ότι στις 35.000 θα φτάσουν οι υπάλληλοι του Δημοσίου που θα βγουν σε εφεδρεία το 2013.
Όλα τα παραπάνω, ακούγονται πολύ καλά, και ευχάριστα αφού πλέον είναι αναμφισβήτητη η ανάγκη για μείωση του αντιπαραγωγικού Δημόσιου Τομέα, που ζει από τους φόρους που πληρώνει ο ιδιωτικός τομέας.
Ωστόσο, τα πράγματα δεν είναι τόσο απλά, αφού είναι πολύ πιθανό, για να μην σας πω σίγουρο, ότι η εφεδρεία στο Δημόσιο, θα φέρει ανεργία για τους εργαζόμενους στον ιδιωτικό τομέα, αλλά και μειώσεις μισθών.
Σκεφτείτε ότι αυτοί οι υπάλληλοι θα κληθούν να ζήσουν επί μία 3ετία με το 65% των αποδοχών τους και κατόπιν θα απολυθούν δίχως αποζημίωση.
Η κυβέρνηση δηλαδή, πιστεύει ότι αυτοί οι υπάλληλοι θα μείνουν σπίτια τους επί 3 χρόνια και θα λαμβάνουν το επίδομα.
Η αλήθεια είναι εντελώς διαφορετική. Αυτοί οι υπάλληλοι θα βγουν στην αγορά και θα διεκδικήσουν θέσεις εργασίας με τόσο χαμηλούς μισθούς που θα αρκούν να καλύψουν το 35% των απωλειών των εισοδημάτων τους.
Επίσης, αυτοί οι υπάλληλοι, θα απαιτούν να είναι ανασφάλιστοι και η αμοιβή τους «μαύρη», διότι σε αντίθετη περίπτωση θα χάσουν το 65% που θα τους δίνει το Κράτος.
Λένε κάποιοι «ποιος θα πάρει έναν τεμπελχανά δημόσιο υπάλληλο στη δουλειά του;».
Η απάντηση είναι απλούστατη.
Όλες οι επιχειρήσεις που δεν αντέχουν να μπλέκουν με το Δημόσιο και να χάνονται στο λαβύρινθό του.
Ένας τέτοιος υπάλληλος, λοιπόν, που θα παίζει το ρόλο του «συνδέσμου» μεταξύ επιχείρησης και δημόσιων υπηρεσιών, με αμοιβή μικρότερη των 500 ευρώ και χωρίς ασφάλιση, θα είναι καλοδεχούμενος.
Πρώτον, ξέρει τα «κατατόπια».
Δεύτερον, θα εκμεταλλευτεί τη συναδελφική αλληλεγγύη των δημοσίων υπαλλήλων που παρέμειναν στις δουλειές τους και οι οποίοι είναι λογικό να τον στηρίξουν διευκολύνοντάς τον όπως μπορούν.
Ο «τεμπελχανάς» λοιπόν, θα βρει δουλειά, την οποία θα στερήσει από έναν άνεργο, ή θα την “κλέψει” από έναν εργαζόμενο, αφού θα συμφέρει περισσότερο στην κάθε επιχείρηση.
Οι παραπάνω σκέψεις με οδηγούν στο συμπέρασμα ότι και τα Ασφαλιστικά Ταμεία θα βγουν χαμένα, και η ανεργία θα αυξηθεί, και πολλά νοικοκυριά εργαζομένων στον ιδιωτικό τομέα θα αντιμετωπίσουν πρόβλημα επιβίωσης.
Το ζητούμενο πάντως στην παρούσα φάση δεν είναι να οδηγηθούν στην ανεργία εργαζόμενοι είτε από τον δημόσιο τομέα, είτε από τον ιδιωτικό.
Το ζητούμενο πιστεύω είναι να βρεθεί τρόπος να γίνουν παραγωγικοί όλοι οι εργαζόμενοι όπου κι αν εργάζονται.
Πηγή: Εφημερίδα Ελεύθερη Θράκη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου